K.C. Peeters, een kleurrijk folklorist
Karel Constant Peeters (bij velen bekend als K.C. Peeters) was een kleurrijk en veelzijdig figuur die de Vlaamse cultuur, journalistiek en volkskunde blijvend heeft verrijkt. Geboren in Wuustwezel op 29 december 1903, begon hij zijn carrière als onderwijzer in Antwerpen, waar hij al vroeg zijn passie voor de lokale geschiedenis ontdekte en actief meedeed in de studentenbeweging van de Noorderkempen. Naast zijn diploma in bestuurswetenschappen (1925) vormde zijn opleiding aan de Katholieke Normaalschool de basis voor een leven vol intellectuele en culturele ontdekkingen.
Al snel zocht Peeters een tweede weg in de wereld van de journalistiek. Hij liet zijn pen spreken in het Dagblad van Noord-Brabant en Zeeland en werd hoofdredacteur van De Morgenpost, om later zelfs als waarnemend hoofdredacteur bij De Standaard op te treden. Maar de roep van kennis was sterker, en hij keerde terug naar de academische wereld. Aan de Rijksuniversiteit Gent, onder de vleugels van professor Paul De Keyser, verdiepte hij zich in volkskunde. Hij promoveerde met een baanbrekend proefschrift over de psychologische en pedagogische betekenis van de folklore.
In 1940 trad hij toe tot het Antwerpse stadsbestuur, waar hij in diverse functies, van kabinetschef tot stadssecretaris en later adviseur-generaal, een belangrijke rol speelde in de modernisering van de stad en de vernederlandsing van het bedrijfsleven. Tegelijkertijd bloeide zijn wetenschappelijke carrière als volkskundige. Vanaf 1946 doceerde hij aan de Katholieke Universiteit Leuven, publiceerde hij talloze werken over volkssagen, folklore en volksleven, en stelde hij een systematisch register van Nederlandstalige volkskundige literatuur samen. Zijn inzet en expertise brachten hem nationale en internationale erkenning, onder meer als voorzitter van de Société nationale d'ethnologie et de folklore en als drijvende kracht achter diverse folklore-instellingen.